Χτες καινοτόμησα και πήγα σε ένα πάρτυ της ελληνικής παροικία λόγω γιορτής (Κατερίνα) και διπλών γενεθλίων (του Κώστα και του συγκάτοικου του Αναστάση, για τον οποίο πρέπει να γράψω κάποτε καθώς.. πολύ γέλιο).
Ο Αναστάσης έγινε κουρούμπελο, είχε ιδρώσει κάργα και του έβγαλα το υποκοκάμισο για να αποκαλύψω σε όλους το τριχωτό της πλάτης του (ίιιιου!), χόρευε ζεϊμπέκικο, παραπάτησε και έφαγε σαβούρα, ρώταγε "ρε σεις πού είναι η μηχανή μουυυυ;" και δήλωνε σοβαρότατος ότι "ο παπαγάλος είναι στην ντουλάπα". Τι να πεις..

Σε κάποια φάση κατά τις δώδεκα ήρθε ο υπεύθυνος της εστίας να μας πει ότι πρέπει να το διαλύσουμε (γιατί τα πάρτυ επιτρέπονται μόνο Παρασκευή και Σάββατο μέχρι τις 12 και με μεγιστο αριθμό 16 άτομα - εμείς ήμασταν καμιά 60άρα). Τελικά το διαλύσαμε κατά τις 2 όπου και εξαντλήθηκε η υπομονή του warden (καλό παιδί, από Βουλγαρία και πολύ ανεκτικός στα μεθυσμένα επιχειρήματα του Αναστάση).

Τέλος πάντων, πολλά ευτράπελα, η συγκάτοικος Τουρκάλα γουστάρει τον έτερο εορτάζοντα (Κώστας) ο οποίος την κλάνει και την πέφτει σε μένα (άκουσον άκουσον!) οπότε μέθυσε κι η Τουρκάλα για να κάνει παρέα στον Αναστάση και τη γυρίσαμε σηκωτή back home στη δικιά μας εστία, αυτή να παραπατάει και να αναρωτιέται γιατί δεν τη θέλει ο Κώστας.. α, ωραία περάσαμε, δεν μπορώ να πω! Είχα καιρό να πάω σε πάρτυ, με φάγαν τα πισιά και τα διαβάσματα, και το καταφχαριστήθηκα!

Βέβαια ξύπνησα αργά και μετά δε μπορούσα να διαβάσω, οπότε ξαναέπεσα για δίωρο ύπνο. Κατά τη διάρκεια αυτής της σιέστας είδα απίστευτα όνειρα! Βασικά, πάντα βλέπω απίστευτα όνειρα αλλά δεν τα θυμάμαι, μου μένει όμως μια ευχάριστη αίσθηση. Τώρα όμως θυμάμαι τα περισσότερα και είπα να τα γράψω εδώ μπας και μου πει το Μαρικάτσι τι σημαίνουν!!

Ήμουν σε ένα σπίτι με τους γονείς μου και τις θείες μου και έναν θείο (το Γιώργο αλλά δε μας νοιάζει) που δεν ήταν το δικό μας σπίτι αλλά τελικά ήταν το δικό μας σπίτι αν και δεν έμοιαζε καθόλου! Ήταν διώροφη μονοκατοικία νομίζω. Και ήμασταν στην κουζίνα, εγώ έκανα τη σαλάτα.

Πολλά σουρεάλ ειπώθηκαν από τις θείες ενώ εγώ έκανα τη σαλάτα αλλά δεν τα θυμάμαι, το στόρι γενικά είναι ότι είχα γυρίσει από Αγγλία για το Σαββατοκύριακο και η μάνα μου μού έλεγε ότι θα μου δώσει τάπερ με προμήθειες να μην ψωμολυσσάω (που είναι ένα τεράστιο ψέμα γιατί, εκτός όλων των άλλων, είμαι και εκπληκτική μαγείρισσα).

Και τελείωσε το λαχανικό που έβαζα στη σαλάτα (δε θυμάμαι τι ήταν, πάντως όχι μαρούλι, ούτε λάχανο, ούτε σπανάκι, παίζει να μην είναι υπαρκτό λαχανικό αυτό που είδα στον ύπνο μου). Πάντως η θεία μου πρόσθεσε μια περίεργη άσπρη σάλτσα στο δημιούργημά μου και μού είπε ότι είναι λίγη η σαλάτα.

Και πήγα να μάσω το χόρταρικό εκεί που είχα πάει και πριν και ήταν κάτι σαν ποτάμι ή λίμνη, τέλος πάντων, θα έπρεπε να βραχώ για να τα καταφέρω. Και λέω, δε βαριέσαι, και ξεχνάω τη σαλάτα και πάω σε ένα δωμάτιο με έναν υπολογιστή.

Το δωμάτιο ήταν σε σχήμα γάμα και εγώ μπήκα στο site του Θέμου Αναστασιάδη (!!) που είχε μια άσχετη διεύθυνση, πολύ κουλή, και μπαίνω στο site λοιπόν και ήταν γεμάτο ζωάκια, πολύ γνώριμα σχέδια και είχα ένα deja vu, αλλά καμία σχέση με το ΟΛΑ. Αλλά εγώ είπα "α, τι καλά!" και πήγα και κάθισα σε έναν καναπέ που ήταν εκεί κοντά και έβλεπα εικόνες από το site να προβάλλονται σε όλους τους τοίχους, παντού!

Μετά (αλλά μπορεί να ήταν και πριν) πήγα στην κουζίνα και μια θεία μου κάτι έκανε, δεν ξέρω τι, πάντως είχε ένα πλαστικό σέικερ (που έχω εδώ, είναι υπαρκτό δηλαδή!) και το είχε βάλει στη μέση του ματιού της κουζίνας (για την ακρίβεια, ήταν κουζίνα με γκάζι και το είχε βάλει στη μέση που δεν έχει φλόγες) και της λέω "ρε θεια πας καλά, θα λιώσει το πλαστικό!" και όταν γύρισε την πλάτη της η θεία το σέικερ μεταμορφώθηκε σε δοκιμαστικό σωλήνα (αυτό μάλλον μου έχει μείνει τραύμα) και πήγα να το πιάσω και το έριξα και μετά είπα ψέματα ότι έπεσε μόνο του.

Μετά κάποια στιγμή στο γκαράζ (ή μάλλον στην αυλή) πήγε να ξεπαρκάρει κάποιος άσχετος που ήταν παρκερισμένος δίπλα στο αμάξι του father και το έφερνε τσιμα τσιμα και του φωνάζω εγώ μη μας γδάρει το αμάξι, ο πατέρας που όμως μου λέει "τον παίρνει, τον παίρνει". Ναι, πώς, α ρε πατέρα, ποτέ δε με ακούς, ούτε στα όνειρά μου, πάλι δίκιο είχα και μας το έξυσε το αμάξι και ακόμα έχω στα αυτιά μου έναν θόρυβο τύπου χσσσσσσσσσσσττττττττ που έκανε.

Μετά ξαφνικά βρέθηκα στο δρόμο με τα παιδιά από το syndicate group μου από το Πανεπιστήμιο, ήταν κι αυτή η αχώνευτη η Αγγλίδα (και για αυτήν πρέπει να σας μιλήσω - έπσασε το χέρι της - ατ'αλήθεια, όχι στο όνειρο! - την μάτιαξα την κοπέλα!). Και κάτι μεσολάβησε, δε θυμάμαι τώρα, και έπεσα κάτω. Κοντά μου ήταν δυο περιστέρια που αντί να τρομάξουν, άρχισαν να με τσιμπάνε. Για την ακρίβεια, να με δαγκώνουνε, ανοίγανε πολύ το ράμφος θέλω να πω. Δεν πόναγα αλλά φοβήθηκα λίγο και πήγαμε σε ένα μέρος πολύ περίεργο, κάτι σαν ιατρείο μικρών ζώων αλλά καμία σχέση, για να αφήσουμε το περιστέρι. Μια κυρία που ήταν εκεί καθόλου δεν παραξενεύτηκε που με δάγκωσε το περιστέρι και το κράτησε, το έβαλε σε ένα μικρό κρεβατάκι . Μετά, εντελώς ξαφνικά, στο κρεβατάκι ήταν η αντιπαθής Αγγλίδα (που καιρό το λέω ότι μοιάζει με πουλί, άρα εξ ου και ο συνειρμός) και εγώ τι σκέπασα με φροντίδα (!!!)

Αυτά θυμάμαι αλλά έγιναν κι άλλα και τρελαίνομαι!!
Συνήθως δε θυμάμαι τα όνειρά μου αλλά αν γίνεται τέτοιος χαμός κάθε φορά που κοιμάμαι, είναι κρίμα, μεγάλο κρίμα να τα ξεχνάω!! Μαρίκα, πες μου τι σημαίνει το όνειρο! Θα περιμένω! Εκεί με το περιστέρι, μη μου πεις για Χίτσκοκ μονο!

Άντε, και για όποιον άντεξε και με διάβασε μέχρι εδώ, να και ένα υπέροχο, σουρεαλιστικό, ονειρικό βιντεάκι που το βούτηξα από άλλο blog για να πω την αλήθεια.

Αντίο!!



ΥΓ. Το τραγουδάκι που παίζει είναι κάτι παραπάνω από αγαπημένο μου... Ai, Grana..

_________________________________

update σχετικά με το πάρτυ

Ο Αναστάσης μόλις γύρισε σπίτι γιατί χτες μετά την αναχώρησή μας έγιναν πολλά

(1) Έχασε τα κλειδιά του
(2) Χτύπησε ένα φίλο του επειδή δεν άλλαζε τη μουσική (!!)
(3) Σωριάστηκε στο διάδρομο
(4) Τον βάλανε σε μια μπανιέρα με το σώβρακο και του ρίχνανε νερά μπας και συνέλθει
(5) Τον βάλανε σε καροτσάκι σούπερ μάρκετ για να τον πάνε στο ιατρικό κέντρο, το οποίο ήταν κλειστό
(6) Ζήτησαν από τους security του campus να τον πάνε στο νοσοκομείο και αυτοί αρνήθηκαν γιατί φοβοντουσαν ότι θα ξέρναγε στο αμάξι και θα τους το λέρωνε
(7) Τον έβαλαν να πληρώσει πρόστιμο για (α) τον αριθμό των καλεσμένων (β) την ώρα του πάρτυ (γ) τη φασαρία (δ) το κάπνισμα σε κουζίνα μη καπνιστών (ε) την πλαστική σακούλα που έβαλαν στο fire alarm για να μην ενεργοποιηθεί από τον καπνό

Κοίτα τώρα τι έχασα.. στο επόμενο πάρτυ θα μείνω μέχρι τελικής πτώσης, τέτοια σκηνικά δε θα ξανακάνω!!

Προσεχώς θα ποστάρω φωτογραφίες!!