Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή..
Συνοπτικά - ή κατά το δυνατόν συνοπτικά, δεδομένης και της λαλίστατης φύσης μου.

Έφτασα στο Λονδίνο την Τρίτη (πότε πέρασε κιόλας μια βδομάδα;).
Εθελοντές του Πανεπιστημίου με κόκκινα μπλουζάκια θα με περίμεναν στο αεροδρόμιο.
Μόνο που είχα ξεχάσει να σημειώσω σε ποιο terminal θα περίμεναν.
Επιπλέον, είχα ξεχάσει να σημειώσω το τηλέφωνο του Πανεπιστημίου.
Επιπλέον, είχα ξεχάσει να πάρω μαζί μου συνάλλαγμα.
Επιπλέον, το καρτοκινητό μου δεν είχε υπόλοιπο.

Όλες αυτές οι παραλείψεις μου στοίχισαν:
- Παραλίγο εγκεφαλικό επεισόδιο
- Πολλά νεύρα
- Δύωρη αναμονή άνευ λόγου και αιτίας
- Ατέλειωτο ποδαρόδρομο με όλα τα συμπράγκαλά μου (τερατώδης βαλίτσα, κιθάρα, φορητός υπολογιστής) και ισορροπώντας με θαυμαστή μαεστρία στις υπέροχες, πανάκριβες, εκθαμβωτικές και στιλάτες ψηλοτάκουνες μπότες μου
- Καθυστερημένη άφιξη στο Πανεπιστήμιο

Αλλά τέλος καλό, όλα καλά.
Έφτασα στο campus, μπήκα στο δωματιάκι μου και μετά μπήκα στο ίντερνετ με την ιλιγγιώδη ταχύτητα των 100Mb/sec μετά από 4 ολόκληρους μήνες!

Η πρώτη εβδομάδα ήταν ιδιαίτερα απαιτητική!
Μας μαζέψαν όλους τους επίδοξουν marketers (50 συνολικά από 21 χώρες) και αρχίσαμε..
Εγώ είχα ήδη χάσει μια μέρα - πάλι καλά Χριστούλη μου!
Μας τρέχανε από το πρωί (στις 9) μέχρι το βράδυ (στις 8) με απίστευτο αριθμό διαλέξεων, πληθώρα νέων πληροφοριών, σωρό φυλλαδίων και booklets, μαραθώνιο γραφειοκρατικών διαδικασιών..

Πάντως είναι γαμάτη η τάξη μου! Πολύ μας πάω!
Βέβαια οι Ευρωπαίοι είμαστε είδος προς εξαφάνιση, και όχι μόνο στο δικό μου πρόγραμμα αλλά και σε όλο το Πανεπιστήμιο.
Ή συντριπτική πλειοψηφία είναι Ινδοί και σχιστομάτηδες διαφόρων αποχρώσεων (από Κίνα, Ιαπωνία, Ταϊβάν, Ταϋλάνδη, Χόνγκ Κόνγκ κ.λπ.)

Πριν καν φτάσω μας είχαν χωρίσει σε 8 γκρουπ των 6 ατόμων (τώρα που το λέω, μάλλον δεν είμαστε 50). Θα δουλεύουμε ομαδικά και ακατάπαυστα, λέει. Θα καεί το πελεκούδι!
Και για του λόγου το αληθές, επειδή η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται, αρχίσαμε τις εργασίες και τις παρουσιάσεις από την πρώτη βδομάδα. Λάθος, από τη βδομάδα μηδέν.
Το έλεγε και στα χαρτιά: Induction week - Week 0.

Λοιπόν, το project για την Εβδομάδα 0 ήταν αν μη τι άλλο πρωτότυπο (ας μην το κακοχαρακτηρίσω γιατί αν δεν παινέψεις το σπίτι σου..)

Μας δώσαν σε κάθε ομάδα ένα αυγό (μάλιστα, ένα αυγό) και μια σακούλα που περιείχε κάτι καλαμάκια, συνδετήρες, λαστιχάκια, ξύλινα μανταλάκια, πλαστικές σακούλες και κολλητική ταινία.

Και έπρεπε λέει να φανταστούμε ότι το αυγό είναι δοκιμαστικός σωλήνας. Θα μας έδιναν δοκιμαστικούς σωλήνες αλλά φοβόντουσαν, λέει, μην κοπούμε με τα γυαλιά.

Και αφού το φανταστούμε (με δυσκολία, ομολογώ), να φτιάξουμε με τα υλικά που μας έδωσαν ένα εύχρηστο προστατευτικό για το σωληνοαυγό έτσι ώστε να το πετάμε από το ταβάνι στο πάτωμα και να μη σπάει!

Και μετά να κάνουμε, επι τη ευκαιρία, και ένα marketing plan για το φαντασμαγορικό και κυρίως χρήσιμο αυτό προϊόν. Γιατί, ας μην ξεχνιόμαστε, μάρκετινγκ σπουδάζουμε και όχι καλλιτεχνικά. Και να κάνουμε παρουσίαση ολκής, με power point και handouts και όλα τα σχετικά.

Το τι είδαν τα υπέροχα, τεράστια μάτια μου την ημέρα των παρουσιάσεων, δεν περιγράφεται! Δε με φτάνουν ούτε 3 βλογ για να σας τα περιγράψω! Ο μεγάλος μου καημός είναι ότι για μόλις μισό βαθμό (στα 20) χάσαμε το πρώτο βραβείο: μια κούτα σαμπάνιες! Μεγαλοπιανόμαστε ή ιδέα μου είναι;

Επειδή μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις, δε θα επεκταθώ άλλο στο θέμα «αυγό» και αντ’αυτού, με υπερηφάνια σας παρουσιάζω το πόνημα της δικής μου ομάδας.
Θαυμάστε!



Για την ιστορία να πω ότι μετά την παρουσίαση πήγαμε για ομαδική φωτογράφιση σε ένα κάμπο όπου και ξέχασα τη σακούλα που περιείχε αυτό το απαράμιλλο έργο τέχνης. Δεν είναι κρίμα;