Σήμερα θυμήθηκα έναν πρώην μου, ας τον πούμε Γιάννη. Δε σας αποκαλύπτω το όνομά του για λόγους που θα καταλάβετε στη συνέχεια. Όσοι απο σας ανήκουν στο στενό φιλικό μου περιβάλλον και τα ξέρουν από πρώτο χέρι.. το σκασμό βλαμμένα! Μη λέτε ονόματα!

Ο Γιάννης λοιπόν είχε ως χόμπι τη μουσική. Έπαιζε φανταστική κιθάρα και είναι ίσως η καλύτερη ανάμνηση που έχω από αυτόν. Σε κάποια περίσταση - τώρα γιορτή ήτανε, γενέθλια, επέτειος, Χριστούγεννα; θα σας γελάσω - μου έκανε δώρο ένα δίσκο με 9 ανέκδοτα τραγούδια του. Μου τόνισε πολλάκις να μην αντιγράψω το cd σε κανέναν, φοβόταν μήπως του βουτήξει καμιά εισαγωγή ο Αλκίνοος Ιωαννίδης (είναι μεγάλη ιστορία). Γιατί θέλει όταν βγει στη σύνταξη να βγάλει δίσκο. Εγώ πάω πάσο.

Και τον κράτησα το λόγο μου γιατί είμαι γυναίκα μπεσαλού. Βασικά είχα χάσει το cd αλλά δεν έχει σημασία. Τώρα που το βρήκα, σκέφτηκα να ανεβάσω κανένα τραγουδάκι του. Παρατηρώ ότι νιώθω συχνά την ανάγκη να ανεβάζω εδώ τραγούδια που ακούω πάνω από δεκαπέντε φορές σερί. Στο Γιάννη λοιπόν είχα ορκιστεί ότι δε θα αντέγραφα το cd αλλά όχι ότι δε θα το ανέβαζα στο ίντερνετ! Του την έφερα λοιπόν! Δε αναφέρω ούτε το όνομά του ούτε το όνομα του κομματιού και εύχομαι να μη μπογκάρει! Κι αν κανείς από σας τον γνωρίζει.. ας με πάρει τηλέφωνο και θα τα βρούμε.

Απολαύστε λοιπόν