Το βασικό χαρακτηριστικό του διαμερίσματος 30 είναι ότι είναι το μοναδικό διαμέρισμα καπνιστών (σε σύνολο 90 των τριών κτιρίων του Κλέικροφτ). Βρίσκεται στο δεύτερο όροφο (ρετιρέ!) και τέρμα Θεού σε έναν ατελείωτο ζιγκ ζαγκ διάδρομο με πόρτες δεξιά και αριστερά που θυμίζει φυλακή ή ψυχιατρική κλινική (δεν έχω αποφασίσει ακόμα). Κάθε δυο δωμάτια μοιράζονται ένα μπάνιο και, για την ακρίβεια, μόνο άτομα του ίδιου φύλου μοιράζονται το μπάνιο γιατί πάνω απ' όλα είμαστε ηθικόν πανεπιστήμιον.
Στο διαμέρισμά μας λοιπόν μένουμε 8 άτομα. Όλοι καπνιστές και όλοι νυχτοπούλια.
Πάμε κατά σειρά δωματίων λοιπόν..
Room 1
Τι να λέμε τώρα, τα ξεύρετε.Room 2
Η Λατάσα. Σας έχω ξαναμιλήσει γι αυτήν: καταγωγή από τη Τζαμάικα, μεγαλωμένη στη Νέα Υόρκη και έχει ζήσει στη Φλόριντα, την Τρινιδαδ (όχι το Τομπάγκο :) και αλλού (δε θυμάμαι τώρα, είναι αργά!). Κάνει διδακτορικό σχετικά με τη ραπ και χιπ χοπ μουσική και το πώς εξελίχθηκε λόγω των πολιτικοκοινωνικών συνθηκών, στα γκέτο, τις μαινόριτιζ, ως κονστράξιον οφ αιντέντιτι και δε συμμαζεύεται. Πολύ διαβάζει αυτό το κορίτσι και νιώθω τύψεις που ξύνομαι. Είναι άσχετη από σινεμά όμως και την προμηθεύω με μαστ σι ταινίες. Να φανταστείτε, δεν έχει δει Αμελί, Τζάρμους, Ταραντίνο, Αλμοδόβαρ.. Επίσης είναι λίγο σκράπας στη γεωγραφία αλλά δικαιολογείται - Αμερικανίδα γαρ.Room 3
Η Κριστίνα είναι από τη Νορβηγία, έχει γυρίσει όλο τον πλανήτη (πιο πολύ ζηλεύω που έζησε ένα μήνα στο Τόκιο και έτρωγε σούσι κάθε μέρα!). Είναι η μοναδική στο φλατ που μοιράζεται την αγάπη μου για το ωμό ψαράκι και αυτή με μύησε στο τύλιγμα. Κάνει μάστερ στις βιομηχανικές σχέσεις και πρέπει να είναι πολύ εύκολο πρόγραμμα γιατί όλο ταξιδάκια είναι! (τη ζηλεύουμε όλοι γι' αυτό). Έχει ένα γκόμενο μπουκιά και συγχώριο (είναι κι αυτή μ*****α βέβαια) που σπουδάζει στο Μάντσεστερ και πολύ αγαπιούνται. Πριν λίγο μου έλεγε ότι νιώθει ότι είναι η πιο τυχερή κοπέλα στον κοσμο που έχει τον Τόμας της.. άχουτα μωρέ! Θα πάω στο γάμο!Room 4
Η Σέιντα είναι από την Τουρκία, είναι ο δεύτερός της χρόνος στην Αγγλία και κάνει μάστερ στο πρότζεκτ μάνατζμεντ νομίζω, όρκο δεν παίρνω. Με τη Σέιντα γουστάρουμε να βρίσκουμε κοινές λέξες στα Ελληνικά και τα Τούρκικα, πίνουμε το καφεδάκι μας (τούρκικο; ελληνικό; τι σημασία έχει;) και άμα λάχει, όταν βαριόμαστε τα τσιγάρα, το γυρνάμε στο ναργιλέ. Ούνα φάτσα, ούνα ράτσα εν ολίγοις.Room 5
Ο Αναστάσης που σπουδάζει λοτζίστιξ. Αυτό το αγόρι είναι ποστ από μόνος του. Είναι ο τυπικός Ελληνάρας. Το πρώτο άτομο που συνάντησα την πρώτη μέρα που ήρθα στον άγιο τούτο τόπο ήταν η μάνα του που του μαγείρευε σουπίτσα στην κουζίνα. Έχει αυξημένη πουλοβεροειδή τριχοφυϊα αό το σαγόνι και κάτω (βλέπε παλαιότερο ποστ από το πάρτυ του), κυκλοφορεί με κομπλόι, ακούει ό,τιδήποτε σε μποζουκοτράγουδο αλλά προτιμάει τα βαριά ζεϊμπέκικα, καπνίζει τσιγάρα τζι αρ (φυσικά!), λαμβάνει κούτες με φυστίκια Αιγίνης και ελληνικό καφέ από το πατρίντα, στους Έλληνες μιλάει μόνο ελληνικά (κι ας μην καταλαβαίνουν οι βάρβαροι, τους γράφουμε στα μεγάλα μας παπάρια) και όταν (παρ'ελπίδα) αναγκστεί να μιλήσει αγγλικά, το 40% των όσων αθρώνει είναι ένα παρατεταμένο "εεεεε..." (όσο ψάχνει την επόμενη λέξη). Είναι πολύ καλό παιδί κατά βάθος (έχει και χτυπητήρι για φραπέ!) αλλά είναι η χειρότερη διαφήμιση για τη χώρα μας. Τα πάμε πολύ καλά, κυρίως γιατί δεν πιάνει την ειρωνία στη φωνή μου.Room 6
Ο Ραμίζ είναι από την Ινδία, σπουδάζει στο πιο γαμήσι μάστερ: φαινάνσιαλ μαθεμάτικς. Κουράζεται τόσο πολύ που τα βράδια ξεραίνεται στον ύπνο και δεν τον ξυπνάει τίποτα. Αφού μια φορά ξύπνησε με βαθύ έγκαυμα στο μπράτσο γιατί ακουμπούσε στο καλοριφέρ και σιγοψήθηκε. Είναι σούπερ κουλ άτομο (αν και απεχθάνομαι τη μουσική μου ακούει, κάτι μονότονα νταπαντουπαντουπαντιπα) και είναι ο "παλιός", μιας και έχει κάνει και άντρεργκραντ εδώ, στο ίδιο κάμπο. Τέταρτη χρονιά στο Αλκατραζ, Ήρωας!Room 7
Ο Τζέρρυ δεν είναι το αγόρι στη φωτογραφία. Βασικά δεν έχω φωτό του, αυτή τη βρήκα στο γκούκλ (αναζητώντας τσαινίζ γκάι) αλλά έτσι είναι, λίγο πιο χοντρούλης, πιο γκίκι και με πιο κοιμισμένο βλέμμα. Δεν ξέρω καν τι μάστερ κάνει. Δε μιλάει πολύ, τρώει πολύ και συχνά και παίζει όλη μέρα εξ μποξ. Είναι καλό αγόρι, σεμνό και ντροπαλό. Τα έχει με μια Κινέζα (ακόμα πιο σεμνή και ακόμα πιο ντροπαλή) που είναι σε αλλο Πανεπιστήμιο αλλά έρχεται πού και πού και παίζουνε μαζί εξ μποξ.Room 8
Αυτό το παιδί δε θυμόμαστε πώς το λένε γιατί τον έχουμε δει τρεις φορές όλες κι όλες. Είναι ο φαντομάς μας, το μεγάλο μυστήριο του διαμερίσματος. Δεν έχει τρόφιμα ή σκεύη στην κουζίνα και δεν ξέρουμε αν νύχτα έρχεται και φεύγει νύχτα, αν μένει αλλού, αν κρύβει κάποιο πτώμα στο δωμάτιό του.. δεν έχουμε ιδέα. Είναι και αυτός Κινέζος και τον φωνάζουμε Τομ (βλέπε Τομ και Τζέρρυ). Ντρέπομαι που το λέω άλλα όλοι ευχόμαστε να μην εγκατασταθεί μόνιμα και δικδικήει χώρο στην κουζίνα γιατί δεν περισσεύει ούτε ντουλάπι ούτε ράφι στο ψυγείο.Αυτοί είμαστε λοιπόν! Οχτώ, δηλαδή εφτά αν εξαιρέσεις τον Τομ, δηλαδή έξι αν εξαιρέσεις τον Τζέρρυ (που προτιμάει το εξ μποξ). Είμαστε μια ευτυχσμένη οικογένεια!
