Καιρο ειχα να γελασω τοσο.. νον στοπ λεμε!
Οσκαρ αξίζει ο μεσιέ.. Ποναω, σβήνω χάνομαι αλλά το μικρόφωνο κολλημένο στο στόμα!
Τι γέλιο Χριστέ μου!!
"Ααχ αχ αχ αχχχχ τι έπαθα Θεέ μου αλίμονό μου τι να κάνω γιατί νιώθω μειωμένος.. Θα το πληρώσεις Ταμπάκη.. με το αίμα σου!"
Ένα αριστούργημα!!
Το αφιερώνω στο Μαρικάτσι που γουστάρει υποκουλτούρα!!